en gaan...

Jawel voor diegene die dachten dat ik me nog steeds op de vlieghaven bevond die ik kan ik bij deze gerust stellen. We zijn daar weg geraakt thank god!! We hebben de klok af getikt op 39 uur vlieghaven halleluja we are the masters of the airport.

Ma bon genoeg over vlieghavens, want ondertussen zijn er al veel aangenamere dingen gebeurd. Zo was de rit van de vlieghaven(ja daar is ze weer nog even)al een heuse belevenis. Zoals wij al een klein beetje vermoede gelden hier niet dezelfde verkeersregels als in Belgie. Rood betekent hier net als groen gewoon doorrijden. Waarom nog geld steken in verkeerslichten vraag je u dan af. Ook de rijbanen worden door iederen op een eigen manier geinterpreteerd, waarom met 2 auto`s naast een rijden als met vier ook kan dat is toch veel gezelliger?! Pakt daar nog wat regen bij, veel bochten en een tempo van 100km per uur en ik kan je verzekeren pret verzekerd. Wij daar dan nog als een bende opgeladen kiekes in en het spel was helemaal compleet. Het was op die moment al donker dus van de omgeving konden we niet veel zien (daar had het tempo van de auto ook wel wat mee te maken maar kom), maar we gingen op zoek naar de Christus want die moest volgens ons toch wel goed verlicht van boven op een berg staan. En ja hoor na een kwartier heen en weer kijken en bewegen, stoppen, vooruit vliegen valiezen op onze kop te krijgen zagen we hem of toch niet of toch wel jaja toch wel hij was wel degelijk 2 cm groot maar hij zag er geweldig uit... voor ons allesinds.

Na de geweldige trip in de taxi en het leuke spel waar is de Jezus kwamen we aan aan ons hostelleke en we waren meteen verliefd. Gezellig koereke, zeteltjes, een zwembad van toch wel 2 armlengtes groot, een keuken, 4 toiletten en douches die onverwacht elk apart ergens verstopt staan, grote kamers, free internet, een barreke, leuke decoratie, jaja we hebben het getroffen en ze spreken engels!!! Alle geluk want laten we stellen dat ons portugees zich momenteel nog beperkt tot danku, astublieft, bier, caiperinha, toilet en que? Ja tis een goei basis he.

Goed na een nachtje lekker slapen en een goed ontbijtje begon onze ontdekking van Rio, het was licht dus we zagen al een pak meer dan tijdens onze autorit in het donker. Spijtig genoeg was er veel mist waardoor het landschap toch maar half zichtbaar was, maar wat we zagen was al veel belovend. Onze geliefde jezus op de berg gaan bezoeken was geen optie want daar boven zouden we alleen wolken zien en na 24 uur in ne vlieger had ik wel genoeg wolken gezien. Goed botique garden dan maar, als begin van ons avontuur kon dit wel tellen, prachtig stukje natuur gigantisch grote palmbomen en rebelse schildpadden, blijkbaar zaten die daar niet graag, want onder de draad proberen te kruipen was echt hun lievelingsbezigheid. Bon tot daar dit interessant prison break verhaal van de schildpadden, terug naar Rio dus.

Na onze tocht in de garden wij terug op de bus als echte locals (ni dus, ik kan met niet voorstellen dat 400 fotos trekken op een bus gelijk staat aan local zijn). Maar goed volgens ons zijn we geen toeristen. En natuurlijk hoe kan het ook anders rijden we verloren, want wie wist er nog waar we juist waren opgestapt? Just niemand, helaas pindakaas, dan maar een bus terug nemen en ja hoor het begon nog te regene ook. Ik had dus even goed in Belgie kunnen blijven. Savonds nog een gezellige barreke gedaan,... jippie jeej het bier is hier ook zeer goed te drinken!

Zondagochtend vroeg wakker onze jetlag blijft goed zijn best doen, maar ole pistole de zon scheen dus we konden naar de Jezus. In drie taxi`s (ge dacht nu toch ni dat we dat te voet gingen doen neje neje) naar boven. Alleen die tocht was al adembenemend hoe dichter en hoe hoger we kwamen hoe uitgebreider het panorama werd en jawel dames en heren ik heb vandaag dus een van de wereldwonderen gezien en of het de moeite was? Ja het was de moeite, kippenvlees en algemene stilte van al dat moois dat voor ons en rond ons lag. Met woorden valt zoiets niet te beschrijven en ook fotos kunnen maar een klein beetje tonen van de pracht die daar te zien was. Na onze tocht even uitgeblazen in ons hostel want ja van al dat kijken en ervaren worden we moe hoor. Later in de namiddag zijn we als echte toeristen naar de copacabana geweest en hebben Andy en ik de oceaan getest om daarna met zen allen in de caiperinha`s te vliegen. Momenteel vertoef ik dus nog in een echte vakantiesfeer en vind ik het echt super om hier met ons 9 enkele dagen nog door te brengen om de overgang van Belgie naar Brazilie iets rustiger te laten verlopen.

Om een verschrikkelijk lang verhaal kort te maken: ik heb het hier echt naar mijn zin, maar heb ook ongelooflijk veel goesting om naar Imperetriz te gaan en er in te vliegen, maar nu ga ik toch nog even stiekem drie dagen genieten van Rio en mijn andere belgische vriendjes hier.

dikke kus