bloed zweet en tranen

dag lieve allemaal,

Voor diegene die het nog niet moesten weten ik ben op mijn bestemming geraakt. Jaja 40 uur op een bus hebben we ook overleefd!!! Ik wou al sneller iets laten weten, maar tegen het moment dat ik een beetje tijd heb om op internet te gaan ben ik zo moe dat ik mijn bedje verkies boven de computer :-).

Het gastgezin waar ik bij logeer is een zeer welgestelde familie. Luxe in overvloed hier. De eerste twee dagen wist ik dan ook niet goed wat mij overviel. Blijkbaar zijn brazilianen in het weekend altijd zeer uitbundig en in deze familie is dat niet anders zij gaan er zelfs nog een pakje over, eigenlijk een beetje heel decadent. Zowel Andy en Sarah hebben hier hetzelfde idee over. We voelen ons er dan ook alles behalve goed bij. Maar we kunnen er momenteel niet veel aan veranderen want Andy zit bijvoorbeeld bij de verantwoordelijke van ons project, ik bij zijn zus en Sara bij een nicht (denken we. Dus nogal een delicate situatie, maar goed het valt al bij al nog wel mee. De kuisvrouwen en hulpjes in de huishoudens zijn heel lief :-) ja zo decadent gaat het hier aan toe.

Een ander struikelblok is het portugees. Om de muren van op te lopen zo moeilijk is die taal, wij verstaan er niks van en moeten constant zeggen dat we er niks verstaan en dan heb je van die mensen die denken dat we het beter gaan verstaan als ze luider praten... noooot, maar ondertussen zijn wij wel al half doof van al dat geroep in onze oren. Maar goed we houden er de moed in en blijven gaan met ons woordenboekje dat momenteel niet meer uit onze buurt weg te denken is. Mijn vriend de dictionair, zelfs de kindjes zijn er dol op, want die doen niet liever dan alles opzoeken om ons te helpen, de schatten.

Ja ook op het project zijn we van start gegaan en dat gaat alle geluk wel heel goed. In tegenstelling tot een weekend vol decadente familiefeestjes en frustruties van onze kant omdat we niks verstaan en iedereen met ons wil praten of met ons op de foto wil is het project echt super. De kinderen zijn zalig en de mensen (jongeren) die daar werken zijn super aardig en behulpzaam. Dit zorgt er ineens voor dat ik mij al veel veel veel beter begin te voelen hier. Natuurlijk zijn we nog niet bezig met grootschalige projecten, maar we helpen waar nodig en we spelen met de kinderen en die zijn heel dankbaar dat er daar drie nieuwe onozelaars rondlopen die altijd maar lachen en gek doen en vooral geen portugees kunnen, wat meestal zorgt voor hilarisch missers. In een volgend bericht zal ik wat meer uitleg geven over de werking van het project zelf.

Moraal van mijn verhaal is dat het de eerste dagen heel zwaar was, zowel voor de mensen hier, voor wie het de eerste keer is dat er buitenlandse studenten in hun huis of werk terecht kwamen als voor ons (en ik denk vooral voor ons) omdat we zoveel nieuwe ervaringen moeten verwerken en in zoveel nieuwe situaties terecht komen en omdat we er geen tanne(bal) van verstaan :-). We hebben hier ook weinig tijd voor onszelf (eigenlijk geen) omdat we altijd afhankelijk zijn van iemand om ons naar elkaar te brengen of naar het centrum. Omdat we de taal
nog niet echt machtig zijn valt het bijna niet uit te leggen dat we even alleen willen zijn, want in tegenstelling tot ons zijn de brazilianen een volk dat alles met elkaar delen en dan bedoel ik ook alles :-) de inhoud van mijn zakken zijn hier eigendom van iedereen en als de bomma haar aant wassen is dan mag ik gezellig haar rug komen inwrijven echt geweldig. Probeer dan maar eens uit te leggen dat je even alleen wil zijn om gewoon ja gewoon even alleen te zijn.

Maar goed elke dag gaat het beter en ik kan wel zeggen dat ik stilletjes aan verliefd begin te worden op Brazilie al is het maar omdat ze hier elke dag dansen en lachen, omdat de natuur hier ongelooflijk maar dan ook ongelooflijk mooi is, omdat dit gewoon Brazilie is.
Nu nog prortugees kunnen praten en leren onthaasten en het spel is helemaal compleet. Aloewel nee helemaal compleet zal het niet worden want jullie zijn hier niet en ja ik begin jullie toch al wel wat te missen hoor :-). Goed ik ga hier stoppen want mijn geweldig familielid wilt de muis niet meer loslaten wat het zeer ambetant maakt om nog deftig te typpe (aaaah leave me alone)!!! Merci voor de berichtjes en de mails dat maakt ne mens echt beter gezind, maar ja dat komt dan ook omdat jullie de liefste familie en vriendjes van de hele wereld zijn.

och ja amai ik vergeet nog te vertellen dat het hier warm is zooooooo warm zo heet echt waar ik ben den douche nog maar uit of ik ben al opnieuw aant lekken en dan bedoel ik echt lekken. Mijn lichaam is verandert in een dweil. Tis hier zelfs zo warm dat ik het bijna vergeten te vertellen was maar bon het is hier dus warm!!! met de nodige okselvijvers, schuurplekken en genantestinkenzweetplakmomenten tot gevolg. Het leukste is dan ook als al die kindjes je dan ook nog is allemaal tegelijk willen vastpakken, ik heb echt plekken ondekt waarvan ik niet eens wist dat ik daar kon zweten (ik zeg het de ene nieuwe ervaring na de andere hier). Aha nu ook ineens bevrijd ben van mijn opdringerig familielid kan ik ineens nog enkele leuke weetjes meedelen. De mensen hier kennen het gebruik van een zakdoen niet mannekes wat een wansmakelijke dingen dat wij hier al hebben mogen meemaken. Zit je daar gezellig met iemand te praten doet die even gezellig zijn snotbehoeften pffft op de grond en ze snuiven hier ook allemaal hun snot op. iiieeeeuw dat geluid gaat echt door merg en been :-). Daarnaast hebben we hier ook de leuke gewoonte om geen wcpapier in de wc zelf te gooien maar in een vuilbakje ernaast jippie ook echt super!!! En kunde u dan voorstellen dat die beginnen te zagen op mij omdat ik mijn haar niet kam halllloooooooo. Ja we hebben hier al aardig wat cultuurschokjes moeten verwerken! Maar goed nu ga ik echt stoppen en mijn bedje opzoeken. Slaapie slaap en tot de volgende keer maar weer!!!