en toen begon het regenen

dag lieve ijsblokjes,
Terwijl jullie daar bijna aan het bevriezen zijn smelten wij hier nog steeds gezellig weg. Alhoewel gisteren is het beginnen regenen jawel, maar bon dat zorgt ervoor da we niet 10 maar 8 liter zweten per dag. Niet veel verschil dus :-).

Om te beginnen wil ik al maar even zeggen dat ik de reacties en de mails die ik krijg echt geweldig vind!!!! Zeker blijven doen en echt alles doorsturen, roddels, spannende verhalen, debiele stoten of uitspraken, mooie momenten... alles alles alles!!!

Goed onderstussen is er weer een week voorbij en we zitten op deze moment zelfs al bijna een maand hier in brazilie ooooooh my god, meu deus (geliefde uitspraak van de mensen hier). Volgens Andy zijn berekeningen zitten we al over 1/10 van onze reis. Ge ziet ik ben bijna thuis, haha!! De voorbije week was trouwens een redelijk aangename week. Owke mijn gastgezin is nog steeds drukker dan druk en een beetje veel te rijk naar mijn goesting, maar het samenleven verloopt cavakes op dit moment. Het feit dat ik hier meestal alleen nog maar ben om te slapen heeft daar misschien wel iets mee te maken :-). Als alles goed loopt zouden we trouwens binnen dit en een week verhuizen, we gaan dat toch proberen te regelen allesinds.

De voorbije week dan, om te beginnen was het een korte werkweek, want maandag en dinsdag bleken we vrij te hebben. Maandag werd ingevuld door een heuse bijna safaritocht met de pick up van Manuel, een deel van de toch op de achterbank zittend het andere deel in de laadbak, echt zalig en wat een prachtige natuur, daar zijn geen woorden voor te vinden en helaas ook geen foto's want helaas wij waren ons fototoestel alledrie vergete. Moesten ze ons ook gewoon is op voorhand iets laten weten he! Mijn bikini en ehbo kit en instant immodiums heb ik tegenwoordig altijd bij, maar een fototoestel is niet echt aangeraden om overal mee te nemen hier in Brazilie. Blijkbaar nemen sommige mensen hier u fototoestel weg zonder het te vragen en willen dat daarna ook niet meer terug geven, het woordje stelen kan hier mee samen worden gezien. Alle geluk zijn we tot nu toe (en nu iedereen hout vast houden astublieft) nog niet in contact gekomen met deze mensen. Maar onze safaritocht was wel geweldig, tot op het moment Manuel (de verantwoordelijke van het project en tevens de man waar Andy logeert) het in zijn kop haalde een geit mee te nemen in de laadbak en niet omdat hij die geit wou laten kennismaken met de mooie natuur die Imperatriz rijk is, maar om haar te laten dienen als avondmaal. Dat beest heeft daar ocharme twee uur aan een kort touwke vast gehangen in de laadbak bij volle zon en heeft miljoenen bulten, putten moeten trotseren en telkens er een nieuwe bult kwam remde Manuel kei hard waardoor dat arme beest tege de achterruit vloog. Verschrikkelijk gewoon. Hierbij moet ik ook nog even vermelden dat hij ook gedurende de hele rit bier bleef drinken en hij naar het einde toe ook degoutant zat was en het zelfs nog grappig vond dat die geit ocharme tege de ruit vloog, hoe harder wij riepen om te stoppen, want wij werden gewoon misselijk van heel het gebeuren hoe harder hij remde. Man man in het weekend worden die brazilianen echt beesten. Tijdens de week nuttige die geen druppel alcohol of toch heel miniem maar in het weekend oelalalala drinken, zuipen, zwelgen. Tot daar dit toch wel degoutant verhaal waar ik hopelijk maar 1 keer in mijn leven mee geconfronteerd ga worden.

Dinsdag verliep alle geluk iets rustiger mede doordat Andy en ik (sarah moest helaas wel in de creche gaan werke) een vrije dag hadden en deze ook geheel naar onze eigen zin konden invullen. We zijn Imperatriz wat gaan verkennen, de winkelstraat doorgelopen, een belachelijk grote en goeiekope creme gaan eten en hebben 100 keer tegen elkaar gezegd hoe leuk het wel is om zelf te kiezen wat je gaat doen haha.

Woensdag was het dan opnieuw werken geblazen, al is werken hier misschien echt wel het verkeerde woord. Een beetje mee les volgen, wat voetballen, een danske placere, wat portugees brabbelen en vooral aanhoren, kindjes knuffelen en bom dia (goeiedag) roepen, sapke drinken, fruitjes van de bomen plukken kan je moeilijk werken noemen. In de namiddag was het echter wel even kleine paniek toen plots werd aangekondigd dat het engelse les was en dat 10 kindjes met mij mochten meegaan en 10 ander met Andy. Iedereen was op de hoogte behalve de leraars engels (wij dus)zelf. Ach ja daar kon ik dan ineens laten zien dat flexibilteit wel een sterke kant is van mezelf haha en kom kinderen een half uur van 1 tot 10 leren tellen en de kleuren van buiten laten leren is nu ook niet bepaald rotvermoeiend. Discipline is echter wel niet echt aanwezig waardoor ze meer rondlopen dan op hun poep zitten, maar ondertussen lopen mijn kindjes wel de hele dag te zeggen you are cool. En of ik dat leuk vind :-). Het tweede half uur mocht ik les geven aan de iets oudere stoere mannen en dat stoer mag je wel heel serieus nemen, de andere leraar had blijkbaar wat medelijden met mij en bleef maar zeggen dat het rebellen waren, al was dit ook omdat het enige woord was dat hij in het engelse kende om de situatie uit te leggen. Maar hallo ik heb 7 jaar op Weyneshof gestaan (beste speelplein ever voor diegene die nu niet kunnen volgen) dus ik kan wel een beetje om met "rebelle" en uiteindelijk is er van engelse les niet veel in huuis gekomen, maar ik heb wel een goei babbeltje gehad met die mannen en dat is naar mijn aanvoelen ook al heel wat!

Die leraar waar ik het zo net over had is trouwens een heel grappig iemand, niet omdat hij grappige dingen verteld nope, maar zijn manier van zijn. Een 20 jarige die echt doodgraag engels zou kunnen spreken en ook al engelse les heeft gevolgd op school. Hij probeert dan ook op alle mogelijke momenten engels met ons te spreken, maar alle moeite ten spijt wij hebben meestal niet door of hij nu engels of portugees aan het spreken is. Heel genant en hij staat dan ook altijd zo beteuterd te kijken als ik hem weer is niet versta. Erger wordt het nog als hij liedjes als barbie girl begint zingen, jongens toch ik hoop ooit toch is stiekem een opname hiervan te maken (een beetje gemeen I know) maar dat zou echt een geweldig onderdeel van een kwis kunnen zijn welk liedje wordt hier gebrabbeld. Hij is trouwens niet aleen ze, al die brazilianen kunnen hier zo geweldig goed engels mee zingen,... noooot. Het is hun eigen fout Ze moeten maar niet alles proberen de dubben ( en ik weet bij god niet hoe je dit woord juist schrijft).

Donderdag verliep redelijk rustig buiten dat Andy en ik onze eerste capoeira les hebben gehad, stel er u niet te veel van voor alle wat mij betreft toch, Andy is er natuurlijk al een pak beter mee weg dan ik. We waren zelfs zo enthousaist dat we savonds naar een klein optreden wouden gaan kijken op een pleintje in de stad. Een van de andere leerkrachten , Jacylene had ons dit gezegd. Wij op stap om sarah op te pikken en daar een taxi te nemen richting het plein, want dat is toch enkele kilometers van ons huis vandaan, maar blijkbaar zijn Andy noch ik krakken in het onthouden van de juiste weg, want na een goei uur goed doorstappen en liters zweet begonnen we ons toch af te vragen waar dat huis van sarah bleef. Na nog een paar straten verder bleek dat we op het plein zaten waar het optreden zou doorgaan, ja dus toch wel enkele vele kilometers van ons huis vandaan. Liters zweet en dus vochtverlies, dorst, een beetje pijn aan de kussekes van mijn voeten, en teleurstelling omdat er blijkbaar toch geen optreden was dreven ons naar het dichtbijzijnde terraske waar ze skoll serveerde. Na terug op krachten te zijn gekomen, jaja biergist is voor alles goed stond Jacylene daar ineens en zijn we nog mee naar een klein cafeeke in de buurt van haar huis een pintje gaan nuttige om dan tegen 10 uur weer braaf, moe, maar voldaan bij mijn gastgezinnetje aan te komen. Deze vinden het trouwens echt zot dat wij zoveel te voet doen (smorgens wandel ik ook elke dag een half uur naar het project en hoe raad je het savonds is dat dus ook een half uur he). Die rijde dus echt voor elke 2 meter met den auto, ongelooflijk. Jaja scherpenheuvel here I come, ik ga getraind zijn dit jaar hoor.

Vrijdag een halve dag project want in de namiddag hadden wij drieen les portugees van toch wel een van de slechtse leraars ooit. Weer een situatie die we zelf niet in de hand hadden en waar we toch wel zo snel mogelijk aan wouden ontsnappen, de volgende dag hadden we terug les en hebben we toch maar even laten weten dat we de komende 2 weken geen tijd hebben om les te volgen (en we hopen dat hij na 2 weken vergeten is dat wij bestaan en wij hopen hetzelfde te doen haha). Om te vieren dat we deze situatie zo goed hadden opgelost trokken we naar een terrasje aan de prachtige rivier van Tocantinnes om daar enkele caiperinhas te nuttigen. Gezellige boel daar met de getunende auto's (brazile is echt bezeten van het tunen) die ook nog eens megaboxen in hun auto hebben staan om die dan vollen bak over een heel terras te laten weergalmen. Moest het dan nog goeie muziek zijn, maar kom we waren vrij en we hadden caiperinhas in de buurt. savonds uitgenodigd bij jacylene om te gaan eten bij haar thuis. Daar was het een druk maar gezellig gebeuren met allemaal familieleden die in hetzelfde huis wonen. Daarna mochten we zelfs mee naar een feestje van een vriendin van haar. Daar aangekomen bleken veel van haar vrienden super goed engels te kunnen en deze keer ook echt ZAAAAAlig eindelijk effe geen portugees, ik heb me dan ook is goed laten gaan en heb 3 uur mijn mond niet gehouden, ik moest efkes schade inhale van de voorbije weken :-). Ik had het ook gedaan gekregen om later thuis te mogen zijn, dit in tegenstelling tot mijn andere 2 partners, maar die zijn dan maar gezellige bij mij thuis komen slapen.

Zondag waren we al terug uitgenodigd bij jacylene en familie om te komen eten. Na een lekkere maaltijd vetrokken we met 5 richting de rivier want het was al heel de week superwarm en ik wou eeeeeecht in het water!!! Met een bootje werden we naar het strand gebracht, begint dat toch wel niet te regenen zeker potvolkoffie een heel week wou ik in het water en dan patat regen, ach ja dan maar zwemmen in de regen. De regen hield al snel op maar het zonneke kwam er niet echt meer door dus wij dan maar terug naar huis. Om terug aan de straat te geraken moesten we nog een eindje over het strand om dan over een brugske zo bij de straat te komen. Alleen dat brugske was er blijkbaar niet maar, maar wel veel water. Er door dan maar zakken op onze kop en zo het water door uiteindelijk zaten we allemaal tot aan ons kin het water in. Hilarisch alle kleren nat en we moesten nog een taxi in. Dat was blijkbaar geen probleem, we mochten zelfs met 5 van achter zitten, proppen maar !!! De taxichauffeur bleek ook nog van goeie muziek te houden en ineens klonken daar enkele geweldige jaren 90 muziekskes uit de boxen en wij maar meekwelen zalig. De zaterdagavond zat nog een beetje in ons kleren dus thuis gekomen viel ik al snel in een welgekomen slaap.

Om dan vandaag terug vroeg wakker te worden omdat het werkendag was. Te voet naar het project, weer allemaal gelukkige kindjes die blij waren dat we er weer waren en die geloof het of niet superblij waren toen het terug begon te regenen, (wij daarentegen) jep het heeft hier vandaag voor de 2de dag op rij geregend, daarvoor ben ik niet naar hier gekomen he vrienden :-).

Maar ik ga het hier bij laten want ik heb hier precies al veel verteld en ik heb ben hier ondertussen lichtelijk opgegeten door de muggen en de vliegende mieren dus het wordt tijd om af te sluiten.

Tot de volgende keer maar weer, ciaokes