Er zal altijd caiperinha zijn

hoipiepelooi

weer enkele dagen voorbij en weer heel wat nieuwe dingen
In samenspraak met Jan (trajectbegleider)die deze week op bezoek was, hebben we besloten dat we best zo snel mogelijk alleen gaan wonen. Zeker voor mij was de maat meer dan vol toen ik zondag niet eens meer op mijn kamer kon omdat mijn zatte familie vrienden bij hun hadden laten overnachten en deze doodleuk mijn bed hadden gegven. Ik mocht met Mayara (de slaaf) een oververhitte kamer delen en ook smorgens kon ik niet aan mijn gerief. Op zich klinkt dit redelijk onozel, maar het is maar een van de dingen die ik met dat stom gastgezin van mij meemaak. Maar mede dankzij Jan zit er hier weer een heel gelukkige Kathleen achter de pc, want ja hoor maandag verhuizen we (normaal) naar ons nieuw huisje jippieeeeeee. En morgeavond vertrek ik samen met sarah (Andy is nu al onderweg naar salvador om zijn vriendinnetje te bezoeken) naar Sao Luis om onze vriendinnetjes Leen en Jesse een bezoekje te brengen, dus ik hoef nog maar 1 nachtje in mijn gastgezin door te brengen wat een fantastisch gevoel is. En de zekerheid dat er altijd caiperinha zal zijn maakt dat ik mij hier nooit ongelukkig zal voelen. Ons nieuw braziliaans moto is dan ook er zal altijd caiperinha zijn! haha lang leve Brazilie

Naast dat gezever met mijn gastgezin is trouwens alles dik inorde hoor. Dit weekend weer fantastische nieuwe plekjes ontdekt en de mototaxi woehoeeeee I love mototaxi!!! In plaats van een gewone taxi zijn dat dus brommers die je overal naartoe brengen voor weinig geld, jiha en scheure maar. Ja ik heb echt een nieuwe bezigheid gevonden. Ideale manier om is goed uit te waaien toch wel. Zaterdag waren we bijvoorbeeld op aanraden en ook in gezelschap van Jan met een bus naar Bom Jesus gereden een stad op drie uur rijden van imperatriz. Daar een beetje rondgelopen,... wat een verschil met Imperatriz!! Dat is echt op den buiten, echt nog redelijk primitief om het zo maar te zeggen, wij hebben hier echt nog redelijk veel luxe in een stad als Imperatriz. Douche is in Bom Jesus bijvoorbeeld al een heel grote luxe, de electricteit valt daar blijkbaar geregeld uit, geen internetaansluiting en alles goed opt gemakske nog is 10 keer trager dan hier mannekes lief, maar aan de andere kant een super gezellige en toch wel mooie stad ook. Ik zou daar kunnen aarden.
We zijn met de mototaxi (woehoe) naar een riviertje gereden om daar wat gaan plonsen en een drankje te nuttigen, zalig riviereke met een brug waar je vanaf kon springen en gelegen in een prachtig natuurgebied. De rivier doet daar trouwens dienst voor van alles en nog wat, wassen van kledij, grote badkuip, carwash voor trucks en drinkbak voor koeien. Wij zaten gezellig te dobberen in dat riviereke tot er plots een stuk of 50 koeien die rivier komen in gestormd om gezellig even de dorst te lessen. Hilarisch en daar zaten wij dan stomverbaasd en niet goed wetend wat ons overkwam.

Dit is maar 1 van de zovele leuke, nieuwe, confronterende ervaringen die wij hier dagelijks meemaken. Hieronder nog enkele verschillen:Zo lopen de paarden, koeien, honden en kippen hier overal rond zoals katten bij ons. Als ik savonds naar mijn huis wandel en ik hoor een struik bewegen dan kan ik een hond verwachten maar er kan evengoed 1 seconde later een koe naast mij staan. Onderweg naar het project kon ik ook geregeld een kudde koeien tegen die blijkbaar besloten heeft samen een wandeling te maken op de straat, dat ze daarmee het verkeer ophouden zal hun worst wezen en ik vind het zalig. Ook paard en kar zijn hier onderdeel van het verkeer. Heel grappig wordt het dan als je een parking voorbij gaat waar allemaal autos in de vakken staan en daartussen dan ook een paard met kar geparkeerd staat.
Naast paard en kar in het verkeer is ook muziek hier niet uit de straat weg te denken, grote of kleine trucks met gigantische boxen en woofers op hun dak of in hun koffer beginnen vanaf 6 uur smorgens de straat onveilig te maken met hun kabaal. Reclame voor winkels, feestjes, de nieuwe hits, alles gaat door de luidsprekers en dit alles aan een volume van 120. Wij hebben hier al een paar keer gevreesd voor de ruiten van enkele huizen. En zo rijden er hier wel 1000 autos, trucks en jawel ook fietsen constant rond, want ge kunt echt zo zot niet bedenken maar ook die gigantische boxen binden ze hier op hun fiets om daar dan mee rond te toeren.
Maar fietsen woden hier dan ook als gezinsvoertuig aanzien, met 4 op een fiets zitten geen probleem voor de brazilianen, met 3 op een brommerke en daar nog wat inkopen bij allemaal heel normaal.

En telkens als wij weer zoiets nieuws tegenkomen proberen wij op een gepaste manier te kijken maar vooral niet te staren, want uit ondervinding weten we dat dit niet fijn is. Man man telkens als wij door de straten hier wandelen valt het leven precies stil iedereen zit ons aan te gapen, in't begin denk je dan dat je broek openstaat of dat er een of ander vies ding aan uwe kop hangt of dat je per ongeluk bent vergeten kleren aan te doen maar nee wij zijn buitendlanders en daar moet naar gekeken worden. Wij proberen er ondertussen gewoon niet meer op te letten.
Een ander minder aangenaam iets is de grote hoeveelheid vlees die de brazilianen eten en ja dan mag je nog moeite doen, vegetarier zijn in brailie is echt not done. Ik heb hier dus al de nodige porties vlees naar binnen gewerkt en ja zelfs ingewanden maar dat hebben ze mij pas 2 dagen later gezegd. Jaja ge maakt hier wat mee haha.

Naast dit alles is er dan ook nog ons project waar we nog altijd heel graag zijn en waar ze ons echt heel graag zien en ja wij zien hun ook heel graag. Al die knuffels die we krijgen en onderweg van en naar het project al de kindjes die zwaaien en roepen ja we krijgen hier echt meer dan genoeg aandacht, dat gaat wennen worden als ik in Belgie ben, maar ik weet dat jullie ook allemaal graag knuffelen dus dat gaat geen probleem zijn he :-).
De lessen Engels verlopen zeer chaotisch en we vragen ons vaak af of we wel goed bezig zijn. Discipline is echt ver te zoeken bij deze kinderen, maar blijkbaar is dat in heel brazilie zo als ik andere hun verhalen hoor. En aan de andere kant als ze ons zien beginnen ze spontaan in het engels te tellen ( of toch iets te brabbelen dat op getallen lijkt) Of roepen ze de hele tijd door tia tia ( roepen ze hier altijd tegen ons) Good morning, good afternoon, cool, bye bye , my name is,.... wat een geweldige leerlingen/kindjes hebben wij toch.

Voila bij deze weten jullie weer meer over mij, over Brazilie en ik heb mijn hart weer is kunnen luchten.

Zoals jullie misschien kunnen merken ben ik hier graag, heel graag zelfs, ik geniet vollen bak en kijk uit naar de alle dingen die nog gaan komen. De mindere dingen die probeer ik snel naast mij te leggen en daarbij vaak zijn die een dag later al te verwerken tot een of ander grapje (is goed zagen tegen Sarah en Andy kan altijd wonderen doen). Jaja Kathleen en Brazilie dat is een goei match :-), Maar aan de andere kant, zeker als ik savonds in mijn bedje lig en veel te veel tijd heb om na te denken, dan is er toch een klein heimwee gevoeltje naar mijn vriendjes en familie in Belgie. Lieve schattjepetatjes ik stuur jullie bij deze heeeeeeeel veel zonnestraaltjes heel veel plezier met alles waar jullie mee bezig zijn en tot de volgende!!! En als het even tegen zit bedenk dan er zal altijd caiperinha zijn en als dat geen mooie zekerheid en troost is dan weet ik het ook niet meer. Ciaokes gasten