kleine wasjes grote wasjes

Jeeeeeej we zitten in ons nieuwe huisje dat helemaal van ons alleen is!!! Het leven kan toch schoon zijn ja. We hebben ook al de nodige fotos genomen maar die zullen voor een andere keer zijn, maar ze komen eraan beloofd!!

Ja het gaat dus goed met ons he, sinds woensdag zijn wij al constant in de weer geweest om ons huisje te voorzien van de nodige nuttige dingen maar ook vooral met het aankleden van onze nieuwe stulp en tbegint echt heel gezellig te worden. Zo zijn we sinds vandaag aan het schilderen geslagen. Heel het huis zag wat te groen naar ons goesting dus wij (lees Andy en Sarah) beginnen tekenen op de muur, we zijn verf gaan halen en nu zijn we dus bezig met het versieren van de muren. Diegene die mij wat beter kennen weten dat precies en fijn werken niet meteen mijn sterkste kant is en ja ik weet dat ook van mezelf dus ik heb het bij bloempjes en krolletjes schilderen in de keuken gehouden en trots dat ik ben op mijn werk hoho ik heb er dan ook al fotos van genomen :-). Daarnaast hebben we ons ook ieder een hangmat gekocht en ja mannekes dast leven, ik kom daar dus niet meer uit he, geweldig gewoon!!!

Goed maar dat was dus het verhaaltje van deze week eigenlijk, maar ik heb ook nog andere dingen gedaan de dagen daarvoor. Zo zijn Sarah en ik 5 dagen op bezoek geweest bij onze lieve vriendinnetjes uit Belgie, Jesse en Leen, die de voorbije maand hun onderkomen hadden gevonden in het gezellige, maar toch wel redelijk onveilig geworden Sao Luis. Dat het daar onveilig is weten we uit verhalen van de inwoners van Sao Luis, maar ook omdat onze 2 belgische vriendinnen op 3 weken tijd 2 keer overvallen zijn. Dat dat een beetje te veel van het goede was moet ik ulle niet vertellen. Zij verhuizen dan ook deze week nog naar een andere stad in brazilie (maar eerst kwamen ze dit weekend nog even op bezoek hier bij ons jippie). Sao Luis werd een heel gezellige vakantie. Het kwam voor ons allen op het juiste moment, want we hadden alle vier nood aan bijslapen en vooral veel bijpraten. We hebben daar wegens tekort aan limoenen een nieuwe soort caiperinha gemaakt ene met watermeloen (caipilancia genaamd) een hele aanrader, die met papaya was ietske minder (vraag maar aan Sarah haha). Daarnaast hebben we ook de gummybeer ontdekt. Ja we zijn hier zelfs al astroloog geworden ook. Ik dacht dat ik de kleine beer zag, maar dat kon blijkbaar helemaal niet want aan deze kant van de wereldbol zie je die helemaal niet, wist ik veel, maar hij trok er echt op dus bij deze, de gummybeer zie je in brazilie, das diee dat op de kleine beer lijkt.

Na ons klein reisje naar ginder zijn we dan begonnen met het inrichten van ons huis en daar zijn we nu nog vollen bak mee bezig. Die herwonnen vrijheid doet echt goed en genoten dat we al hebben!!! Eindelijk niet meer om 10 uur thuis, lekker eten, doen waar je zin in hebt, ja je leert vaak pas de waarde van iets kennen als het er niet meer is. Amai dat was mooi gezegd he?!

Voor de rest gaat alles zijn gewone gangetje verder, de kindjes zien ons nog steeds graag, joepie, als we op straat lopen horen we de hele tijd door onze namen Sarah, Andji(andy gaat niet), Katarina (kathleen blijkt ook echt heel moeilijk te zijn) en wij maar knuffels uitdelen, onze tochten duren de laatste tijd dan ook vaak 2 keer langer dan ze eigenlijk in werkelijkheid zouden zijn.
Ook de volwassenen beginnen ons te kennen. Iedereen zit hier buiten en wij passeren gemiddeld 2 keer per dag langs hun huizen (en man die straat is toch lang ja). Dus nu worden we geregeld ook nog eens aangepsroken door ouders of door gewone burgers die geintresseerd zijn in die drie bleekscheten die toch al enkele weken door hun straten wandelen met of zonder kilos aankopen en daarbij dan ook nog eens massaal zweten. Dat de buurt ons ondertussen al heel goed begint te kennen speelt alleen maar in ons voordeel. Zo krijgen we geregeld gratis bier als we weer eens worden tegegehouden door mensen die ons herkennen (wij herkennen die dan meestal niet zo goed meer sorry) en dan is geen enkel uitvlucht goed om toch maar niet even met hen een pintje te nuttigen. (er zijn erger dingen)
Ook voor onze veiligheid is dit alleen maar handig, aangezien iedereen ons begint te kennen als de belgas die samen met hun kinderen komen spelen en we niet langer aanzien worden als rijke Amerikaanse toeristen, want helaas kennen de brazilianen blijkbaar maar 2 delen op deze wereldbol brazilie en de verenigde staten. Maar wij doen ons uiterste best om duidelijk te maken dat we alles behalve Amerikaans zijn en ook proberen we ons belgenlandje hier ook op hun landkaart te zetten. Het begint trouwens aardig te lukken, want de meeste van onze kindjes kunnen ondertussen belgie aanduiden op de landkaart. Ze vinden het wel echt hilarisch dat je op 3 uur rijden al door ons land bent (en als onze regering daar zo blijft voort doen zal je binnekort op een dik uur ons land al uit zijn). In een geschiedenisboek heb ik trouwens een foto gevonden van Brugge en bij deze hebben ze dus ook met eigen ogen kunnen zien dat belgie toch wel mooie steden rijk is. Dat het daar bij ons heel koud is proberen wij hen ook uit te leggen, maar hoe leg je iemand die bij 28 graden al koud heeft uit dat 2 graden echt wel heeeeeel koud is?

Naast de kindjes die ons nog steeds graag zien is brazilie helaas ook nog steeds een heel arm land. Hier wordt je elke dag mee geconfronteerd. De krotten waar vele van onze kindjes in wonen, de meeste hebben wel mooie kleertjes aan, maar er lopen er ook genoeg rond met scheuren en lapjes stof, als het tijd is om te eten op het project merk je ook vaak dat er bij zijn waarbij dat de enige deftige maaltijd zal zijn die ze die dag gaan nuttigen, in Sao Luis zijn we zelfs paalwoningen tegen gekomen, kindjes die verslaafd zijn aan alcohol en drugs (tot op heden ben ik dit wel nog niet te weten gekomen over de kindjes op ons project), overal zie je mensen op straat slapen, ongelooflijk veel bedelaars,... . De ene situatie raakt je al meer dan de andere.

Waar wij in Belgie in een luxe cultuur leven, is het hier in Brazilie een overlevingscultuur. Het is gewoon onmogelijk te denken dat je hier veel verandering in zal kunnen brengen door hier 6 maand te werken en te wonen. Ik hoop gewoon dat we door onze aanwezigheid hier de kindjes op het project en ook de andere mensen hier een fijne tijd kunnen bezorgen. Waarmee ik absoluut niet wil gaan verkondingen dat het hier anders miserie alom is absoluut niet!!! Hoe arm de brazilianen aan financiele mogelijkheden zijn zo rijk zijn ze aan enthousiasme, gastvrijheid en liefde. Hier denken ze niet in termen van ik wil ik wil ik wil, nope hier zijn ze tevreden met wat ze hebben ik heb al veel geleerd van die brazilianen hier veel meer dan ik ooit aan hen zou kunnen meegeven. Maar kom ik hoop toch dat onze aanwezigheid hier iets gaat opbrengen, want anders loop je hier toch maar wat nutteloos te wezen he (en dat is een heel ambetant gevoel hebben we al gemerkt haha), dus ik hou me gewoon maar voor dat de mensen hier gewoon blij zijn dat er enkele belgjes het in hun hoofd hebben gehaald om hier 6 maand te komen rondlopen in hun mooi land waar ze toch oh zo fier op zijn!!!

Ook op het project beginnen we eindelijk zicht te krijgen op ons werk hier. Dit hebben we met hand en tand proberen uit te leggen, want na 7 weken is portugees spreken nog steeds geen evidentie. Sarah en ik gaan 2 dagen in de week 4 uur engelse les geven aan verschillende klasjes met kindjes en tieners van 6 tot 14 jaar. Andy doet dit 2 keer in de week aan volwassenen, daarnaast gaan we met ons drieen 1 dag in de week een belgische dag houden met spelletjes, knutselactiviteiten, dansjes van bij ons, een beetje chiro dus. En dan geeft Andy ook nog 2 keer in de week tekenles aan de geintresseerde kindjes. Ge ziet ons werk begint vorm te krijgen!! Nu hopen dat het nog gaat lukken ook haha.

En dan nu nog even ter verduidelijking van de titel want gelle zit hier nu waarschijnlijk al heel de tijd te denken tof verhaleke maar grote wasjes kleine wasjes? Awel een wasmachine dat is duur he en ja dat is hier dan ook een luxe product voor de meeste mensen hier en ook voor ons. Vandaar dus dat wij hier aan het handwassen zijn geslagen. Als je weet dat je al minstens elke dag (en soms ook meerdere malen per dag)van kleren moet verwisselen en ge rekent efkes dan wete dat wij hier geregeld een grote was moeten doen en soms dus ook een kleineke haha. Ik kan u verzekeren mamsipams ik mis ons wasmachine!! eerst alles in een soppeke doen dat valt allemaal nog goed meer maar dan de miserie uit spoelen en als u kleren vuil zijn nog schrobben ook. Mannekes lief zweten, zweten en natuurlijk ben ik kletsnat niet alleen vant zweten maar van al dat uitspoelen, uitwringen en ik die gewoon nog steeds niet handig genoeg ben om dat op een proper manier te doen, maar kom de kleren die ik dan aan heb zijn ook ineens gewassen haha. 2 in 1 ik ben toch een slimme he!!

Verder nog een ander weetje ze zijn hier al volop gestart met het versieren voor kerstmis. Heel mijn bioritme overhoop he, tis hier bijna 40 graden en tis trouwens nog maar 14 november alle enfin en de sint komt hier niet he dus ik vind het allemaal heel raar, maar tis wel grappig en wij doen gezellig mee, een kerstboom en kerstverlichting kopen staat dan ook op ons volgende aankooplijstje. Wij gaan volledig op in heel het gebeuren, zolang ze me hier niet in een kerstman pak steken vind ik alles goed want ik wil niet weten hoeveel liters ik dan ga zweten. Ik zweet hier zelfs als ik in een hangmat lig ??? heel rare gewaarwording niet bewegen en toch zweten. Maar ik zaag niet, alles behalve, als ik dan aan jullie denk daar met al die winterpulls,jassen, sneeuw, wind neje neje ik zal wel is nekeer meer onder de douche gaan staan dan.

Mmmmm ik denk dat ik nu wel even genoeg verteld heb. Een dikke warme knuffel voor jullie allemaal, ahja jullie fotookes hangen allemaal mooi in mijn nieuw eigen kamertje hoor en tziet er goed uit met al die knappe mensen haha.
Toedeleoeee tot de volgende en hou jullie vooral niet in om berichten en mails te blijven sturen want dat is echt meer dan gewoon fijn. Ciaokes gasten