the havaianatrotters

En ja hoor de vakantie blijft duren, wat een lekker gezellig leventje toch.
Na onze avonturen en feestdagen vieren in Salvador trokken we met de bus door naar Lencois. We hadden hier een paar fotookes van gezien en het leek daar een mooi gebied, dat wouden we wel is gaan checken. Dus wij de bus op.

Om half 6 sochtends werd ik wakker geklopt Kathleen we zijn er afstappen aaah ik had van geen kanten door wat er gebeurde en ik snap nog altijd niet hoe ik met al mijn gerief toch nog op tijd van die bus ben gesukkeld. Eigenlijk stonden we daar allemaal wat suf te wezen, maar door de prut in mijn ogen kon ik wel al zien dat daar toch wel meer dan gewoon mooi was. Ok ik was dan toch voor een goei reden wakker geworden! We werden daar direct bestookt met mensen die ons slaapplaats wouden aanbieden. Alle geluk waren er enkele andere beter wakker dan ik, want ik had gewoon alles met een bed aangenomen op diee moment. Ma goed we vonden redelijk snel een goei dingske tegen een heel goeiekope prijs, het gele huisjes was van ons!!!

Na een paar uurtjes bijslape waren we klaar voor de verkenning en het plannen van onze volgende dagen. Lencois bleek echt een heel mooi stadje te zijn heel pittoresk om het met een tof woordje te zeggen. (danku sarah voor het opzoekwerk). En de mensen, te vriendelijk voor woorden, al zijn alle brazilianen eigenlijk veel te vriendelijk voor woorden, maar deze dus nog meer. We vonden er ook een beetje rust na de drukte in Salvador en heel belangrijk het was er veilig en dat is ook altijd fijn meegenomen, geen bedelende mensen waarbij ik steeds van mijn hart een steen moet maken, geen mensen op de grond, geen zielige kindjes, gewoon even mooi plekje met vriendelijk mensen, toffe vrienden, fijne activiteiten en vooral supermooiefantastischezaligkanppeoverweldigende natuur. Jep het leek daar heel fijn te worden.

Na een overlegske besloten we drie dagen avontuur te nemen. Te beginnen bij dag een waarbij we 4 schone punten gingen bezoeke. We begonnen aan ons avontuur, dit met sleffers(havianas) aan en ieder een plastiek zakje met een lunchpkketje erin.We werden heel raar bekeken, daar mag je gerust van zijn, bergen beklimmen op sleffers dat is daar blijkbaar niet van de gewoonte en ik kan ze geen ongelijk geven. Ma goed wij gingen ervoor en het was de moeite. Onze eerste halte was bij een waterval waar we alle geluk ook nog eens bij konden zwemmen. En daar waren wij heel blij om want we waren ondertussen veranderd in stoommachines, van zweet was zelfs geen sprake meer, volgens mij deed ons licham zelfs tssscch toen we in het water kwamen, zaaaaaaaaalig! Diep water blijkt niet echt mijn ding te zijn dus ik ging dan maar over tot elegant in bikini rotsbeklimmen om toch maar aan de waterval te kunnen komen. En dat lukte zelfs jiiiiha de warterval bereikt wederom zaaaaaalig daarna toch maar gewoon het diepe water in want ok dat was gewoon makkelijker. Daarna terug richting de van(busje) en toen is het begonnen, kathleen struikelde boenk op de knieen en het struikelen is niet meer gestopt voor de volgende 3 dagen, maar het twas plezant ze!? Dus ik al struilend en puffend naar boven(waar is die conditie toch gebleven?) terug het busje in om terug aan een bergbeklimming te beginnen wederom zweet vallen en puffen en waaaaaaaaaaauw we stonden midden in een grand canyon!!!! Zie de fotoos mannekes lief ja ik zou weer kunnen zeggen zaaaalig dat was het ook maar echt heel overweldigend zaaaalig!

Als ge naar boven gaat dan moeten meestal terug naar beneden en dat moesten wij dus ook doen. Ondertussen waren we aan de praat geraakt met drie duitsers die met ons mee waren en hun gids. Een van hen had al mogen kennis maken trouwens met mijn achterwerk toen ik vlotjes tegen de grond ging in de bergen, daarnaast waren er ook nog 2 broers bij waarvan we een de naam melkje hebben gegeven, de jongen zag dan ook ongelooflijk wittekes en jah twas gewoon melkje... . Onze trip zat er nog niet op want we gingen ook nog snorkelen of toch iets in dieen aard, zwemvesten en zwemvliezen aan, duikbril en snorkel aan. Hier begonnen de problemen al want Els en ik hadden telkens last van een aangedampte zwembril, speeksel in de bril spugen bleek uiteindelijk te helpen. Toen per twee de grot in met 1 pillamp per koppel. Sarah die het genoegen had melkje als partner te hebben had een beetje moeite met hem op de juiste baan te houden, wat voor mij en els (wij zwommen achter hen)natuurlijk lekker hilarisch was. You have to stay behind them heb ik dat kwartier wel vrij vaak gehoord. Voor de rest verliep het redelijk vlotjes, ik had wel vaak water in mijn adempijn of hoe dat ding ook mag heten en op de een of ander manier kreeg ik mijn zwemvliezen niet altijd onder water, maar het was wederom een ervaring! Na het snorkelen volgde er ook nog een bezoek aan een grot met blauw water en een grot met stalagmieten ja ook de stalagtieten waren aanwezig. Voor die laatste tocht moesten we gesloten schoenen aandoen, wij moesten dus ieder een paar zoeken dat ons pastte tussen afgedankte schoenen die daar stonden. Jakkebaah wij hadden zelfs geen kousen aan. Els en Maaike vonden schoon moccasainkes (heel handig op rotsen nooooot) En voorderest waren ons schoenen goed voor de nodige blaren en uitschuivers, lang leve de havaianas, maar twas er wel weer heel mooi!!! Savonds zijn we moe maar tevereden met het busjes terug richting het gele huisje gegaan.

Lekker stijf en nog wat moe werd ik de volgende morgend wakker op opnieuw op avontuur te gaan, we gingen paardrijden. Hoe dat ik daar ben opgekomen (zowel op het idee als op het paard zelf) ik weet het niet, maar bon ik dus eerste keer op een paard, weer een ervaring rijker al weet ik niet of ik dit nog veel ga herhalen. Zonder enige uitleg moesten wij op pad, eerst door de stad, ik wist nog eens niet hoe ik een paard moest besturen daarna de wijde natuur in. Toch wel goed gelachen en genoten, maar ik was blij dat ik met beide voetjes terug op de grond stond. Op de een of ander manier was mijn paard een natuur liefhebber waardoor diee constant met mij de struiken en de bosjes in ging, wederom een paar schrammen bij haha. Maar kwas niet de enige!! We hebben dat goed gedaan mannen.
Savonds vonden we een heel gezellig restaurantje met goede muziek en een caiperinhaake, ja tkan schoon zijn.

De derde dag stonden we klaar voor 70 km busrit richting natuurlijke glijbanen. Maar we hadden precies iets verkeerd begrepen, er was helemal geen bus, tging te voet gaan. Het werd weer een gezellig dagje vol bergen en dalen, zalige watervallen, glijbanen op rotsen en andere plonsbadjes, ja lencois tis daar schoon en heeeeeeeeeeeeeet. Toen we eindelijk de top bereikt hadden, kregen we er nog een natuurlijk grote waterval bij want de hemel had ook zijn sluizen opengezet, op havaianas de glibberige rotsen af ja kmoet niet verder vertellen zeker. Die avond hebben we afscheid genomen van het leuke restaurantje waar we zelfs nog een tractatie kregen, wat een lieve mensen toch.

De volgende dag met de bus richting Recife, met een overstapje en efkes paniek omdat we misschien in de rodoviria zelf moesten overnachten, een kwade madam met een avondochtenhumeur en geen airco zijn we toch goed aangekomen in Recife. Ja wadde van het mooie lieve lençois naar het de harde realiteit in Recife, hoofdstad van de armoede. We vonden onderkomen in een mooi stadje net naast Recife, Olinda wat trouwens mooi in het portugees betekent. Van daaruit deden we een daguistap naar Recife zelf, gingen we op onderzoek in Olinda en kwamen we tot de ontdekkeing dat er in recife en onlinda echt 1000 kerken staan en miljoenen bedeleaars, daklozen en straatkinderen zijn. Ik geraak hier echt niet aan gewoon en elke weer breekt mijn hart als ik nee zeg als ze komen bedelen. Ik zit hier als een decadente westerling al bijna een maand rond te toeren en ja bweeeeik ge kunt gewoon echt niks doen. Ja ik kan hier echt niet goed mee om!

In Olinda hadden we ook het geluk dat ze daar het eerste met carnaval beginnen dus wij hebben al een beetje carnaval mogen meemaken en ja mannekes das een pakske anders dan Willebroek carnaval. ik denk dat wij hier nog een paar goei feestjes gaan meemaken.

Ondertussen zitten we in fortaleza en pakken we sebiet de bus naar Jerrycuacuara of iets in diee aard dus ik gaan hier stoppe dikke zoen en aaah ja ik zit over de helft!!! Joehoeeew tot de volgende