Another day in paradise

dag schatjespetatjes,

Wederom 14 dagen voorbij dus tijd voor een nieuw verhaaltje. Onze reis is helaas afgelopen en ondertussen zit ik al terug een weekje in Imperatriz, ons project blijkt nog niet van start te zijn gegaan, maar daarover straks meer.

Eerst nog even over de laatste week van onze reis. Vanuit Fortaleza zijn we naar Jerricuacuara gegaan. Een klein dorpje, maar weeral een heel schooneke. Gelegen aan de oceaan, prachtige hoge duinen en grasoppervlakten. Het huis waar we in verbleven was trouwens ook een klein paleiske! En onze rit naar ginder bleek ook wel de moeite waard. We zijn savonds vertrokken met een gewone bus die we hier altijd nemen. Het laatste uur moesten we echter overstappen op een buske wat je kan vergelijken met van die efteling treintjes, heel grappig en dat ding reed dan ook nog is 180 ofzo. We gingen door bossen langs het strand berg op berg af, twas nacht dus we zagen niet veel, maar we voelde wel veel :-).

De dag erna zijn we wat op onderzoek gegaan in het dorpje waar alle straten gewoon zand zijn en hebben we ons aan een sessie sandboarden gewaagd. Het naar beneden sjeezen tot daar aan toe dat lukte nog een beetje, maar dan zo n zandduin terug opnieuw opklimmen ja wadde dadde, elke meter dat ge omhoog ging, ging je er terug 2 naar beneden. Maar twas een goeike, moe, tevreden en met veel zand in de onderbroek gingen we terug naar huis. Daar bleken we leuke braziliaanse buren te hebben die engels spraken jippie. Na 4 pizzas en 3 lasagnes zijn we met hun ook nog een klein stapke in de wereld gaan zetten, caiperinhas aan het strand, de melkweg spotten en een fohhofeestje. Lekker gezellig.

De dag erna een beetje zwaar kopke maar ik moest wel wakker worden want we gingen met buggys de omgeving verkennen, 2 buggys met mannelijke drivers, 7 enthousiaste uitgelaten grieten jaja dolle pret weeral. Scheuren van enorme zandduinen en wij maar krijsen natuurlijk. Dat het begon te regenen toen we naar huis reden maakte ons ni uit, wij konden dat als ervaren avonturiers volledig aan haha.

's Avonds mocht ik voor de tweede keer een paard bestijgen en nee ik kan dat nog steeds niet goed. Maar bon het was weer een geweldige tocht met prachtige uitzichten dus ik heb het mij zeker niet beklaagd. Linde is blijkbaar ook niet direct een geboren amazone dus wij hielden ons rustig van achter, tot op het einde haar paard het ineens op een lopen zette. En ja toen had ik er ook genoeg, ik hou het toch maar op gewoon fietsen,lopen, ...

In rijden met een quad was ik precies een beetje beter. Zaaaalig langs het strand scheuren (ja en das echt letterlijk scheuren want diee motor maakt toch wel een scheurgeluidje :-)). Sarah en ik reden ieder overhand en dat ging echt wel vlotjes, als Sarah reed riep ik gewoon een paar keer jaaaaah nu schakelen en weg waren we, ja toch wel een goei quadteam wij:-). In de namiddag gingen we het strand checken en ineens ook maar efkes de zee, dit met ons kleren aan want we gingen die avond naar huis en anders was alles weer zo nat. Dat was buiten de zee gerekend die er niets beter op vond dan ons toch te verrassen met haar soms iets wat te hoge golven. We moesten ook zo nodig op onderzoek gaan he. Na nog een kunstwerk in een zandberg gingen we richting ons huis om daar valiezen te maken en toen werd ik ziek.

Tegen dat we op de bus (ja die hobbeldebobbel efteling bus) was mijn mottigheidsgehalte al redelijk hoog. Dit werd natuurlijk alleen maar erger tijdens de rit zelf. Ik zeg alleen nog alle geluk had die bus geen raampjes :-). Na een uur bobbelen nog mottiger en volledig van de wereld de grote bus op, er zijn echt aangenamer dingen! In t midden van de nacht Sarah die plots roept dat ze gaat flauwvallen, benen omhoog, trui uit, blazer op haar gezicht en een cola van de lieve busmadam, alle geluk waren Jesse en Leen iets gezonder, want van het mega quadteam van diezelfde ochtend was niet veel meer over, een hoopje ellende was eerder het woord.

Uiteindelijk toch Fortaleza terug gehaald waar een dagje slapen en veel immodiums (ja het kwam er sorry voor de gevoelige lezers echt langs alle kanten uit)veel deugd deden. Ik heb zelfs 2 dagen niet gegeten en alarm alarm daarvoor moet Kathleen echt al goed ziek zijn. Tegen savonds ging het gelukkig al veel beter, dankzij de goeie zorgen van mijn leuke medereizgsters. Die hadden spijtig genoeg ook al wat ervaring opgedaan dus ze wist exact wat ze moesten doen. Als je eens wil testen hoever je kan gaan met heel je darmstelsel en al wat daar aan vast hangt raad ik u brazilie je aan vrienden. Brazilie het land waar de wormen niet alleen over de grond kruipen.

Goed ik zal anders even overgaan naar meer smakelijk en leuke dingen. Diezelfde avond dus zijn we nog iets gaan drinken met onze leuke buren uit Jerricuacuara want die zaten opdezelfde moment ook daar. Lekker veel kokosnootwater voor mij das blijkbaar goed voor de darmen (goed nu ga ik er echt over ophouden). Volgende dag hebben we een bezoek gebracht aan een botanische tuin een prachtig stukje natuur middenin een vuile stad daarna. De dag erna gingen we een groots waterpark onveilig maken en tof dat dat was... of zou geweest zijn, helaas was onze portmonee een beetje veel te leeg aant worden, goe uitindelijk op een of ander bountystrand terecht gekomen waar ze lekkere krab hadden en de golven hoog waren. Het is ook tevens de plek waar Leen haar geliefde havaianas is kwijt geraakt. Ja het leven kan hard zijn. En omdat we het zo balen vonden van het veel te dure waterpark toch nog maar even een cinemaake als troost en daar is het helemaal misgelopen, 10 minuten was de film bezig en we konden het al niet meer droog houden en dat is heel de film niet meer gestopt. Thank god was er Jesse en haar wc rol, snutten snutten en nog eens snutten. En waarom doen ze die lichten verdorie zo snel aan na een film, neje het was echt geen zicht. Maar goed het was en geweldige film en voor de geinteresseerde die ook is een goei potje bijeen willen janken P.S I love you loopt binnen een week ook bij jullie in de cinema, genoeg zakdoeken meenemen is de boodschap! De laatste dag van onze vakantie hebben we dan uiteindelijk de stad nog wat bezocht.

En toen terug de bus op voor 26 uur richting Imperatriz. Misschien is dit ook de gelegenheid om jullie wat meer te vertellen over busreizen hier. Meestal is de plek waar je op zit en moet slapen echt wel redelijk comfortabel, ik kan echt goed slapen in de bussen hier. Meestal heb je ook goeie airco, meestal zeg ik want soms is die er ook niet en dan kan het al wel is gebeuren als je overdag in file staat er lichtleijke oververhitting optreed, soms lekt de airco ook en moet je dus met alle middelen voor handen beschutting zoeken tegen al deze druppels of je kan je binnen het half uur helemaal uitwringen. Donsovertrekken blijken hier een goei middel tegen. Daarnaast hebben de brazilianen ook andere normen wat betreft hygiene want overgeven in het gangpad en dit enkele uurtjes laten liggen, kindjes laten plassen in plastiekzakjes (en waar gaat dat zakje dan toch naartoe gedurende de rit), babys laten plassen in het gangpad dat moet allemaal kunnen. Maar kom uiteindelijk vallen die busritten reuze goed mee, veel beter dan in Belgie want heeeey de natuur die je onderweg tegenkomt vind je nergens en de mensen op de bus zijn meestal ook heel lieve vriendelijke mensen waar je als is een babbeltje mee kan slaan en eigenlijk zijn busreizen gewoon weer een manier om een volgend avontuur tegemoet te gaan ... .

Nu zijn we dus terug in Imperatriz ... in het begin weer efkes heel raar. Ons huis had gelukkig nog electriciteit, er was wel heel veel werk want na een maandje te zijn weggeweest en de niet zo aansluitende dakpannen op ons huis lag er heel wat vuil binnen en redelijk wat schimmel ook. Onze was die zag er ook aanzienlijk hoog uit, maar we hadden en hebben echt heel veel tijd dus geen probleem voor ons. De mensen blijken ons ook nog niet vergeten te zijn joepie en ze hebben ons zelfs gemist oooooh ik zie jullie ook graag. Nu zitten we hier echter wel nog een paar dagen niets te doen, want op de een of ander manier is ons project nog niet van start gegaan dus het is een beetje duimdraaien nu. Maar goed carnaval is in aantocht, het vriendje van Sarah komt eraan en gelukkig komen we veel kindjes van het project gewoon op straat tegen dus we kunnen de tijd wel vullen.

Maar goed ik gaan is ophouden en mij terug in mijn brazilieleventje gooien. Na 4 maand gaat met mij alles nog altijd heel goed, dat gaat hier snorretjes!! Maar ik mis jullie ook wel elke dag een beetje meer ... nen dikke smakker!!!